Ben sana kendimi anlatmaktan acizim suyu bekleyen çiçekler kadar aciz ama güzelim işte içimdekiler leylagil senin vazondan dışarı çıkmadı köklerim başka evlere dalmadı gözlerim.
Oysa ben senin sevgine yan çizmedim kaçtım kurtulduğumu sandığımda ellerinde kaldım üşüdüm derdimi anlatamadım dinlemedin kolumdan tutana sırtıma zorla binene baktın söylendin Kulaklarını boşluğa küpeledin hatırladın hatırlattın ben de bundan içimi acıttım.
Artık yeter çiçeklerim yenilendi vazoların kırıldı say saksı aldın say çiçeksem evinde su getir artık bana ne olursun her şeye rağmen yine de seni seviyorum.