Seni kimseler bilmeyecek

Ne kadar zor pes etmeyi öğrenmek
Uğrunda herşeyini verebilirken oracıkta seni terketmek
Koşar adım kaçarken hep aynı yerde takılıp kollarına düşmek
Her fırtınada bir tayfun çıkar diye beklemek
Aşk ölmedi ben yaşadım demek

Aklın başına geldiğinde ,ondan sana fayda yok dinlemek
O seni hiç sevmedi, hep oynadı diye kandıra bilmek
Yaşandı ve bitti denecek kadar nankörleşmeksedat
Neler geçmediki ,buda geçer diye küçülmek
Yalan kadar yakın bir gerçek kadar uzak kaldı dedirtmek
Bedenlerde bir ruh gibi dolaştığını düşünerek delirmek...

Bu duyguları başkalırından öğrenip gülmek
Seni ilk ve son gün de aynı saygıda sevmek
Sana olan tutkumla başkalarını aşık etmek
Ne kötü bir kader olsa gerek...
Acıtsa da yokluğun hicran duyduğum
Seni kimseler bilmeyecek…